Paweł Wiewiórkowski
Zapadła kolejna ważna, decyzja w sprawie działek z parkingiem, znajdujących się przy obwodnicy Płońska wzdłuż drogi do Baboszewa i Szerominka. W ostatnich dniach Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wydał wyrok i oddalił skargę Gminy Miasto Płońsk na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia 12 września 2023 r. w przedmiocie zezwolenia na realizacji inwestycji drogowej.
Przypomnijmy, że w ramach ponad 60 mln inwestycji z unijnym dofinansowaniem pozyskanym przez Miasto Płońsk w ostatnich latach powstały: dwie obwodnice, ścieżki rowerowe, ale także parkingi. Jedno z miejsc postojowych pobudowano na działce tuż przy drogach prowadzących do Baboszewa oraz Szerominka. Działka będąca częścią sporu była jednak w większości własnością prywatną. Władze Gminy Miasto Płońsk skierowały wniosek do Starostwa Powiatowego w Płońsku o wydanie decyzji związanej z pozwoleniem na budowę. Taka decyzja powstała w ramach specustawy, co wiązało się z wywłaszczeniem właścicieli gruntu. Okazało się jednak, że w przypadku budowy parkingu, nie może być przeprowadzona procedura specustawy tak jak w przypadku dróg. Miastu nie udało się znaleźć porozumienia z właścicielami gruntu pod kątem finansowym, ale posiadając ponowną pozytywną decyzję Powiatu z rygorem natychmiastowej wykonalności rozpoczęło inwestycję. Właściciele złożyli odwołanie do Wojewody Mazowieckiego, który przyznał im rację i decyzję Powiatu uchylił, stwierdzając niedopuszczalne zastosowanie przepisów ZRID do parkingu, który nie jest niezbędny dla prowadzenia ruchu. Najpierw wyrok sądu WSA był niekorzystny dla Miasta Płońska, który złożył skargę do wyższej instancji. Tutaj również została ona odrzucona.
W uzasadnieniu wyroku NSA czytamy m. in. że: „(...) Wojewoda wyjaśnił, że specustawa ma na celu uproszczenie i przyspieszenie procesu budowy istotnych dla rozwoju kraju dróg publicznych. Natomiast niniejszą inwestycją objęto nie tylko budowę drogi publicznej ok. 72 m, ale również parking z 59 „stanowiskami postojowymi", co nie jest to spójne z wolą ustawodawcy zawartą w art. 1. Zaprojektowanie obok drogi publicznej stanowiącej 72 metry długości, parkingu z 59 stanowiskami postojowymi służy co najmniej wielogodzinnemu pozostawieniu pojazdów przez osoby parkujące tam i korzystanie z pobliskich obiektów znajdujących w sąsiedztwie. Zaprojektowany parking stanowi większą powierzchnię zajętości całej inwestycji, niż sama projektowana droga publiczna (ok. 20%), która jest niewielkim elementem całego zamierzenia budowlanego. Zdaniem Wojewody, świadczy to o tym, że jedynym realnym powodem zaprojektowania obiektywnie krótkiego odcinka drogi gminnej, jest budowa parkingu, a droga stanowi dodatkowy element, umożliwiający dojazd do niego. W ocenie Wojewody, poprzez zastosowanie specustawy, doszło do rażącego naruszenia przepisów prawa. W centrum zainteresowania inwestora, wyrażonym w dokumentacji projektowej, nie była budowa drogi publicznej, jako ciągu komunikacyjnego przeznaczonego do powszechnego użytkowania w celu przemieszczania się pojazdami mechanicznymi między określonymi miejscami, ale parking dla pojazdów, które w założeniu miały być pozostawione, a ich użytkownicy mieli kontynuować podroż środkami komunikacji zbiorowej. Zatem inwestycja wskazana przez inwestora, wykracza poza ramy specustawy, co potwierdziło przeprowadzone postępowanie wyjaśniające. Argumentując dalej Wojewoda odnotował, że § 110 ust. 1 rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie, nie wymienia jako jednego z rodzajów urządzeń technicznych wyposażenia dróg - miejsc postojowych czy parkingów. Nie sposób zatem zakwalifikować parkingu jako zatoki postojowej, co więcej parking ten nie jest zlokalizowany w ramach MOP (miejsca obsługi podróżnych). O ile z parkingu korzystać co do zasady mogą uczestnicy ruchu drogowego, to zakwalifikowanie takiego parkingu do wyposażenia drogi znajdowałoby uzasadnienie jedynie wówczas, gdyby funkcja parkingu ograniczała się wyłącznie do zapewnienia potrzeb uczestników ruchu, nie zaś łączyła się z innymi funkcjami tego parkingu - np. związanymi z obsługą obiektów znajdujących się w jego sąsiedztwie (...)”.
Przypomnijmy, że pod koniec poprzedniego roku Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Płońsku wydał decyzję nakazującą Miastu rozbiórkę części parkingu. Na początku września Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Warszawie, załatwienie sprawy w ramach postępowania odwoławczego wstrzymał do czasu prawomocnego zakończenia zainicjowanych postępowań.
Jak czytamy w oświadczeniu WINB: „stwierdzenia nieważności decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Płońsku Nr 274/23 z dnia 29.12.2023 r., znak: NB.7353/601/23, udzielającej Gminie Miastu Płońsk pozwolenia na użytkowanie inwestycji pn. „Budowa obiektu typu „parkuj i jedź” w ramach zadania: Budowa ścieżek rowerowych w ramach działania ograniczenie zanieczyszczeń powietrza i rozwój mobilności miejskiej”, obejmującej budowę stanowisk postojowych oraz zjazdu z drogi gminnej na działce nr ewid. 175 w miejscowości Szerominek i na działkach nr ewid. 210/1, 210/4 w miejscowości Płońsk, oraz wszczętego z urzędu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Płońsku Nr 252/23 z dnia 05.12.2023 r., znak: NB.7356-36/23, nakładającej – w terminie do dnia 31.03.2024 r. – na Gminę Miasto Płońsk obowiązek sporządzenia i przedstawienia projektu budowlanego, w zakresie projektu zagospodarowania terenu i projektu architektoniczno-budowlanego oraz sporządzenia projektu technicznego, stanowisk postojowych, zrealizowanych na działce nr ewid. 175 w miejscowości Szerominek i na działkach nr ewid. 210/1, 210/4 w miejscowości Płońsk, uwzględniającego zmiany wynikające z wykonanych robót budowlanych związanych z budową przedmiotowych stanowisk postojowych na ww. działkach oraz nakładającej obowiązek wykonania następujących robót budowlanych, w celu doprowadzenia realizowanej inwestycji do stanu zgodnego z przepisami tj.: wykonanie zjazdu z drogi gminnej; doprowadzenie miejsc parkingowych do zgodności z warunkami technicznymi zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie w zakresie miejsc postojowych od granic działki. Dalsze czynności w sprawie zostaną podjęte w terminie 21 dni od dnia wydania ostatecznych rozstrzygnięć w w/w sprawach”.
Wyrok NSA to już kolejna decyzja przyznająca rację prywatnym właścicielkom działek, które mają prawo do dysponowania nimi. Wyrok jest prawomocny. Jak widać na zdjęciu zapory ustawione przez ratusz nadal nie zostały odstawione. Do tematu z pytaniami skierowanymi do płońskiego ratusza jeszcze wrócimy.
